Het is Tweede Paasdag, en ik heb net mijn paasontbijtje achter de kiezen. Geen gedoe met luxe brunches, geen croissantjes in hartvorm of gekleurde eieren in een rieten mandje—nee hoor, gewoon twee gebakken eitjes met spek en een glas verse jus d’orange. Heerlijk simpel. En eerlijk gezegd, terwijl ik zo zat te peuzelen, moest ik meer aan carnaval denken dan aan Pasen. Misschien kwam het door de geur van spek, misschien door de vrolijke chaos op mijn tijdlijn.
Want jawel, ook vandaag weer veel berichten van geplande evenementen op de socials die allemaal iets hebben met carnaval alsof het seizoen van de gekte nooit helemaal over is. Wat te denken van het Lampegatse Konings schieten, gaat het om de sport, het samenzijn en de gezelligheid, of gewoon een goed glas bier. Juist het gaat om alles samen genieten. En eigenlijk is dat ook zo. Want laten we eerlijk zijn: als rasechte Lampegatters zit carnaval gewoon in ons bloed. Voor ons is het geen vijfdaags feestje in februari—nee, wij dragen het hele jaar door confetti in onze zakken en een glimlach op ons gezicht. Elke gelegenheid is een kans om het leven te vieren, groot of klein.
Zelf schiet ik liever met m’n drone dan met een pijl en boog. Mooie plaatjes van boven maken, dat geeft me rust. Helaas mag dat niet overal—ons Lampegat is streng. Maar hé, Nederland heeft genoeg mooie plekjes waar het wel mag.
Ondertussen wordt het natuurlijk weer druk op de meubelboulevards en bij de garages. De jaarlijkse ‘kijken-kijken-niet-kopen-dag’. Je moet ervan houden. Ik heb het ooit geprobeerd, zo’n Tweede Paasdag-koopjesjacht, maar geef mij maar gewoon een beetje rust, een goed ontbijt en een beetje scrollen op m’n telefoon.
Toch kwam er vandaag ook een ander gevoel voorbij. Tussen alle kleurrijke posts door las ik dat Marion Creemers is overleden. Voor velen in Lampegat geen onbekende naam. Een warm persoon met een grote inzet voor de gemeenschap. Het raakt me, en ik wil vanaf deze plek haar familie en vrienden heel veel sterkte wensen.
Het is pas eind april, maar het gevoel van zomer hangt al een beetje in de lucht—of dat nu door de pollen komt of door het verlangen naar vakantie. Tijd vliegt. Straks weer koffers pakken, zonnebrillen op en genieten van wat hopelijk een mooie zomer wordt.
Dus bij deze: ik wens jullie allemaal een heerlijke zomervakantie. Maak mooie herinneringen, lach veel, eet goed (met of zonder spek), en schiet af en toe een mooie foto—met of zonder drone. Dit is voorlopig even mijn laatste bijdrage. Na de zomer hoor je vast weer van me.
Salaai!
