door: Leon Koop
Het was gister mijn tweede dag carnaval hier in Lampegat, en ik zit weer opnieuw tussen de gebakken eieren en de koffie, met een vers geperst glaasje jus d’orange voor me. Laat ik meteen zeggen dat ik zaterdagavond op tijd thuis was, dat wil zeggen rond 23.00. Mijn voeten gaven al vroeg signalen af aan mijn nog niet helemaal ontwaakte hersenen van vrijdag dat het tijd was om rust te nemen. En geloof me, die signalen voel ik nog steeds. Het is geen sinecure, zo’n marathon van feesten en plezier maken.
Na mijn ontbijt ben ik gisteren naar Veldhoven gereden om mijn dochter en schoonzoon op te halen. Samen zijn we naar het centrum van Eindhoven gegaan, net op tijd voor het begin van de optocht. Nou ja, ik heb eigenlijk helemaal niets van de optocht gezien, behalve een glimp die ik kon zien op een enorm videoscherm bij D’n Schuur. Vanaf de Ten Hagestraat leek het allemaal heel groots en meeslepend, maar eerlijk gezegd ging het allemaal een beetje langs me heen.
We begonnen onze carnavalsdag bij Café Tracé op het Stratumseind, tussen onze Harry Potter-vrienden en waar we een warm welkom kregen van kroegbaas Youri de Bok alias Harry Potter. Na een paar biertjes, een dropshots en wat gezelligheid vervolgden we onze weg naar Dijk 9, waar het gezellig druk was en de sfeer uitbundig. Daarna heb ik mijn schoonzoon achtergelaten en ben ik met mijn dochter de binnenstad ingegaan. Gelukkig bleef het droog, wat een meevaller was. We bezochten verschillende locaties, maakten hier en daar een praatje en genoten van de carnavalssfeer die overal hing.
Natuurlijk mocht ook mijn favoriete plek bij Carnaval In d’n Schuur niet ontbreken.
Na een paar uur werd het echter steeds drukker en begon het langzaam te regenen in ons Lampegat. We besloten om naar de Effenaar te wandelen , waar we onze vrienden van de Bolhoedjes ontmoeten. Het was er gezellig, maar ook daar was het zo druk dat we onze andere vrienden, Paul Aerts en Marleen Aerts Liebregts, niet konden vinden. Na een paar drankjes besloten we naar het Wilhelminaplein te gaan om de mannen en vrouwen PSV Carnaval op te zoeken. Maar eenmaal daar aangekomen, zagen we meteen dat het veel te druk was. Ik bedoel echt, veel te druk. Het leek wel alsof half Lampegat zich daar verzameld had.
Een beetje teleurgesteld keerden we terug naar het Stratumseind, waar we besloten om de avond toch goed af te sluiten met nog wat gezellige drankjes bij enkele kroegen. Het was al laat en mijn vermoeidheid begon toe te slaan.
Uiteindelijk namen mijn dochter en schoonzoon een taxi naar huis om oma Sheila af te lossen als oppas. Ik zelf besloot al iets eerder om naar huis te gaan want mijn voeten begonnen aardig tegen te stribbelen.
Maar voordat ik thuis mijn hoofd op het kussen legde, kon ik niet anders dan terugdenken aan een gezellige zaterdag die achter me lag. Ondanks de drukte, het weer en de vermoeidheid, was het een dag vol van plezier en gezelligheid. Het is grappig hoe carnaval mensen bij elkaar brengt, hoe het zelfs de grootste chagrijn een glimlach op het gezicht kan toveren. En hoewel ik mijn bed nu meer dan ooit waardeer, kijk ik toch alweer uit naar de dag van vandaag. Want hoe vermoeiend het ook is, het is toch ook wel weer een unieke ervaring die ik niet had willen missen. Dus ja, misschien ga ik vanmiddag nog even naar Tilburg, als het droog blijft.
Salaai
